Laden...
Hier eindigt de spelopdracht. Druk op X om de spelopdracht te sluiten en terug te keren naar het cultuurhuis.
Zijn jullie er klaar voor?
Goede manieren zijn afspraken over hoe we ons netjes en beleefd moeten gedragen. Ik ben bijvoorbeeld heel goed in ‘niet praten met je mond vol’. Maar soms vergeet ik wel ‘dank u’ te zeggen.
Laten we dit eens van dichterbij bekijken met een quiz.
Ik leg het jullie even uit. Ik stel jullie in totaal 12 vragen. Elke hoek van de klas is een antwoord: A, B, C, of D. Maak dit duidelijk door in elke hoek een letter te plaatsen.
Na elke vraag stappen jullie zo snel mogelijk naar de hoek met volgens jou het juiste antwoord.
De hoek waar de de meeste kinderen zich bevinden, bepaalt het antwoord van de klas. Duid dit antwoord aan op het scherm.
Bij elk juist antwoord kan je een stoeltje vullen met een leerling.
Het doel is om zoveel mogelijk stoeltjes te vullen in de zaal!
Let op, soms zijn er meerdere antwoorden juist.
Heeft elke hoek een letter? Dan kunnen we starten.
Vraag 1: Je bent te laat. De voorstelling is al een kwartier bezig! Wat doe je?
Vraag 2: Wat moet ik doen met mijn jas?
Vraag 3: Vanaf wanneer moet je stil zijn?
Vraag 4: Wat met naar het toilet gaan?
Vraag 5: Hoe zit je in de zaal?
Vraag 6: Wat als je honger of dorst hebt tijdens de voorstelling?
Vraag 7: De deuren van de zaal gaan eindelijk open. Je mag binnen! Wat doe je?
Vraag 8: Mag je lachen als je iets grappig vindt?
Vraag 9: De voorstelling is voorbij. Applaus! Maar eigenlijk vond je er niks aan. Wat doe je?
Vraag 10: Plots stelt de acteur een vraag aan het publiek! Wat doe ik?
Vraag 11: Mag je gsm mee in de zaal?
Vraag 12: De voorstelling is voorbij. Je vond het mega goed! Wat doe je dan?
Ik ga de zaal binnen, loop naar de juf of meester en zeg 'sorry'.
Enkel als het mag van de medewerker van het cultuurcentrum, ga ik stil de zaal binnen.
Ik ga de zaal binnen en zoek m’n beste vriend, want ik wil naast hem zitten.
Ik ga de zaal niet binnen en ik lees een boek tot de voorstelling gedaan is.
Ik hang mijn jas op de kapstok of of geef hem af aan de vestiaire.
Ik hang mijn jas over mijn stoel in de zaal.
Ik rol mijn jas op in een bolletje en leg hem op de stoel naast mij.
Ik hou mijn jas aan.
Vanaf het moment dat het licht uitgaat.
Zodra de acteurs iets zeggen.
Wanneer de gordijnen opengaan.
Vanaf het moment dat ik de zaal binnenkom.
Ik ga voor de voorstelling naar het toilet.
Ik ga naar het toilet wanneer ik moet (ook tijdens de voorstelling).
Ik ga naar het toilet tijdens de pauze.
Ik mag niet naar het toilet gaan. Dat is enkel voor het personeel!
Ik blijf stokstijf zitten tot het einde.
Ik doe mijn schoenen uit en zit in kleermakerszit.
Ik zit stil, maar verander geregeld van zithouding.
Ik wissel na een kwartier met mijn buur van stoel.
Ik zorg dat ik een kleine snack mee heb.
Eten mag niet, drinken wel.
Eten en drinken doe ik niet tijdens de voorstelling.
Ik koop een drankje in de bar en neem het mee naar de zaal.
Zo snel mogelijk binnengaan. Ik wil toch niet dat ze op mij moeten wachten?
De mensen voor mij eerst binnenlaten en dan zelf binnengaan.
We gaan met de klas allemaal tegelijk door de deur, want we zijn één groep.
Aanschuiven is saai. Ik wacht tot iedereen binnen is en dan kom ik af.
Ik moet stil zijn! Enkel glimlachen mag.
Natuurlijk! Maar enkel als anderen lachen.
Ik bulder tot het einde.
Lachen is gezond! Ik laat me gaan als ik het grappig vind.
Ik loop meteen de zaal uit.
Ik blijf zitten tot het applaus voorbij is, maar klap zelf niet.
Ik applaudisseer beleefd.
Ik ga enthousiast rechtstaan voor een staande ovatie.
Als ik zeker ben dat de acteur aan mij iets vraagt, dan antwoord ik natuurlijk!
Ik zet de acteur op het verkeerde been door fout te antwoorden.
Ben je gek? Ik blijf muisstil.
Ik antwoord op alle vragen die de acteurs stellen!
Nee, ik moet mijn gsm afgeven in de vestiaire.
Ja, maar ik moet hem uitzetten.
Ja, ik mag zelfs mijn gsm checken als hij maar op stil staat.
Ja, want mijn ouders moeten mij altijd kunnen bereiken.
Ik loop meteen naar de acteurs om hen proficiat te wensen.
Ik blijf zitten tot het applaus voorbij is, maar klap zelf niet.
Ik applaudisseer kort en beleefd.
Ik ga enthousiast rechtstaan voor een staande ovatie.
Gefeliciteerd! Dit is jullie score.
Ik geloof dat jullie klaar zijn om met goede manieren naar het theater te gaan. Druk op de X om deze opdracht te sluiten
Dit is jullie score. Hopelijk hebben jullie hier veel van geleerd. Ik geloof dat jullie klaar zijn om met goede manieren naar het theater te gaan.
Het gezelschap heeft me deze boodschap nog ingefluisterd:
We kijken er naar uit om jullie in de zaal te zien zitten! Tot binnenkort!
Misschien heb ik nog meer voor jullie… klik op verder.
Zijn jullie nieuwsgierig naar de voorstelling?
Zin in nog meer?