Je doet je jas uit en gooit die op de grond.

Opeens voel je dat je superdringend naar de WC moet! Dus loop je naar een hoekje van de hal.
Daar plas je tegen de rekken met de reclameblaadjes voor de volgende voorstellingen.
Hè hè, oef!

Dan hoor je de bel! Tijd om naar binnen te gaan.

Je gaat de zaal binnen en je wil op een stoel gaan zitten. Het is een klapstoel, dus je klapt de stoel open en gaat erop zitten.

Dan spring je nog een aantal keer op en neer op je stoel.

Je praat nog even met de persoon naast je, totdat opeens, het licht langzaam uitgaat en het donker wordt.
(Hier kan je echt even het licht uitdoen)

Het gaat beginnen. Spannend.

Je kijkt naar de voorstelling en opeens gebeurt er iets grappigs.
Dan iets heel engs.
Dan iets triestigs.

Opeens krijg je honger.
Dus neem je uit je zak een koek, je maakt die open en eet die op.

Plots gebeurt er iets raar. Dus roep je luid: 'Huh, ik snap het niet!' Je vraagt aan de persoon naast je of die het wel begrijpt.

Daarna roep je naar je juf (of meester) die vijf rijen verder zit en je vraagt of zij (of hij) het begrepen heeft.

Het is gedaan. Je klapt in je handen, want je vond het leuk.

Je doet je jas weer aan en je gaat naar school.

In de klas ga je weer op je plaats zitten.

Einde.